نوعی از افعال بی قاعده

نوعی از بی قاعدگی در حال ساده، برای اول شخص مفرد هست که آخر فعل به go ختم میشه:

tener   داشتن
tengo   دارم

venir   آمدن
vengo   می آیم

hacer   انجام دادن
hago   انجام میدهم

decir   گفتن
digo   می گویم

poner   گذاشتن
pongo   می گذارم

salir   بیرون رفتن، خارج شدن
salgo   بیرون میروم، خارج می شوم

oír   شنیدن
oigo   میشنوم

traer   آوردن
traigo   می آورم

caer   افتادن
caigo   می اُفتم

این نوع بی قاعدگی در حال ساده و فقط برای اول شخص مفرد، برای افعالی که گفته شد اتفاق می اُفتد.
فعل بقیه اشخاص (دوم شخص مفرد، سوم شخص مفرد، اول شخص جمع، دوم شخص جمع، سوم شخص جمع)این نوع بی قاعدگی رو در حال ساده نمیتونن داشته باشن. اگر چه ممکنه بی قاعدگی هایی از نوع دیگر داشته باشند.

مثلا:
tener داشتن

tengo               دارم
tienes               داری
tiene                 دارد
tenemos         داریم
tenéis              دارید
tienen             دارند

فقط  tenemos و tenéis باقاعده هستند. و طبق فرمول، باقاعده صرف شده اند.
قاعده صرف افعال حال ساده برای افعال مصدر های نوع دوم (مصدر هایی که به er ختم می شوند):
حذف علامت مصدری و اضافه کردن این پسوند ها برای شش گروه ضمیر فاعلی:
o
es
e
emos
éis
en

حالا tener رو در نظر می گیریم.
علامت مصدریش رو حذف می کنیم:
tener - er = ten
ریشه مصدر (که ten هست)به دست میاد.

حالا به ریشه پسوند هارو  اضافه می کنیم:

ten + o = teno  ❌               tengo
ten + es = tenes  ❌            tienes
ten + e = tene  ❌                tiene
ten + emos = tenemos
ten + éis = tenéis
ten + en = tenen ❌            tienen

اما چون بی قاعدگی در چهار گروه از ضمایر فاعلی وجود داره، نباید همه رو طبق با قاعده ها صرف کنیم.
حالا سوال پیش میاد که از کجا باید بفهمیم که یک فعل رو باید با قاعده صرف کنیم یا نه؟
جوابش اینه که بی قاعده همانطور که از اسمش پیداست، هیچ قاعده و روشی نداره و  ممکنه توی خیلی از فعل ها بی قاعدگی اتفاق بیفته. تنها راهش اینه که بی قاعده هارو حفظ کنیم.